Vandaag verschijnt dit artikel op Nu.nl over de trend naar klein wonen. Helemaal hot onder architecten en ontwerpers.
Nee, we zijn niet van de wegwerphuizen, gepimpte tuinhuisjes of goedkope hutjes... We zijn overtuigd, dat kwaliteit in alle opzichten onovertroffen toekomstbestendig is. Niet alleen materiële kwaliteit, maar ook de sociale. We beseffen, dat niets afdwingbaar is en alles staat en valt met vertrouwen geven en verantwoordelijkheid nemen. Moet het dan minder zijn? Minder consumeren? Nee, wel beter, selectiever, kieskeuriger... en dat houdt ook in, dat er net iets verder gedacht wordt. Zeker als het om energie, materiaal, afval, veiligheid, gezondheid en gevolgen voor mens en milieu gaat. Maar ook het effectiever inzetten en gebruiken van talenten en ressources, het delen van dingen en het beheren van gebouw en tuin horen daarbij. Niet minder, maar beter. Hoe kan je nou meer kwaliteit voor velen betaalbaarder maken? We hebben na de hele keten gekeken en ons uitgangspunt zijn materialen en woningen, die niet alleen tijdelijk goed zijn. Tegelijkertijd hebben we gekeken, wat in de keten allemaal niet dringend nodig is. Zoals heel veel marges of teveel adviseurs. Overheadkosten van grote partijen of hele hoge aanschafkosten voor de koop van locaties. Geen gespreid bedje voor bewoners, waarvan we (uit ervaring) weten, dat ze zelf veel willen en kunnen (met soms een beetje hulp, ondersteuning of de schop onder hun kont:-). Gelukkig bestaat er zoiets als technologie, die uitermate geschikt is (mits goed gebruikt), om vele administratieve processen, spullen en mensen met een telefoontje te verbinden: Internet of Things (IoT), Industrial Internet of Things (IIoT) en Internet of People (IoP). Kwaliteit van Wonen? Wonen is vooral een sociaal ding. Iedereen weet, dat een gebouw helemaal niets zegt over de kwaliteit van wonen. Natuurlijk: een slecht gebouw kan tot heel veel irritaties leiden, maar daarentegen kan een slecht gebouw met leuke mensen veel meer kwaliteit van wonen bieden. De meeste (nieuwbouw)woningen beschikken over een hoge kwaliteit. Irritaties hebben dan ook meestal betrekking op andere zaken, zoals o.a. geluid, lichtinval of uitzicht. We denken, dat dit o.a. komt, omdat buurten vaak te individualistisch zijn opgebouwd en weinig begrip bestaat tussen enerzijds 'uit je dak gaan' en anderzijds rekening houden met anderen. De balans hiertussen moet telkens weer uitgevonden worden. Met elkaar. Daarom geloven we in de community-aanpak: niet de sterkste of zwakste krijgt het voor het zeggen, maar de community als geheel. Ben je ergens tegen, ga in gesprek en kom met een beter voorstel, wat het doel ('kwaliteit van wonen') helpt en de steun heeft van alle betrokkenen. Ja, het is idealistisch, maar zeker de moeite waard. De menselijke maat? Degene, die kinderen heeft of met jongeren werkt, weet, dat niets vanzelfsprekend is. Het eerste zelf gezette stapje, zwemles, tekening, sportwedstrijd etc. hebben we allen met veel tamtam (en foto's en video's) gevierd. Zo is het ook met 'op jezelf' wonen. Bij de één gaat het makkelijker, bij de ander duurt het even. Veel ouders houden hun adem in (na jaren onopgeruimde kamers, bergen met vieze was, nachten door...). Maar uiteindelijk komt het - over de hele breedte genomen - best goed. We zijn allen maar mensen, er zullen fouten gemaakt worden, er zullen buren klagen en er zal ook wel eens iets vergeten worden. Dat is menselijk. Laten we die maat er maar in houden, om ons te realiseren, dat we geen machines zijn, waar op knopdruk het (???) wenselijke resultaat verschijnt. 'Op jezelf' en 'samen' wonen is een groeiproces. Wat helemaal niets meer te maken heeft met de menselijke maat, is het feit, dat er talloze jonge mensen zijn, die jaren wachten op een betaalbare woning. Jonge mensen, die aan het begin staan van hun zelfstandig leven en geconfronteerd worden met een woningmarkt, waar officieel de CODE ROOD aan gegeven is. Ook deze situatie was een groeiproces, over decennia heen. Door 'professionals'. Dit reikt verder dan alleen jongeren. Het betreft een groeiend aantal medemensen. En dit lijkt minder snel opgelost dan menig ander maatschappelijk probleem... Kleine Duinvallei Daarom is het fijn, dat we de kans krijgen, om dit project te kunnen realiseren. Met bewoners. Klein. In de Duinvallei. In Katwijk. Met U en jou! Met U? Met jou? NB. Voordeel van 'kleine' studio's is dan wel de overzichtelijkheid. In een klein uurtje heb je je kamer opgeruimd en schoon gemaakt. 10 hoog? - Liever niet. De tachtig studio's zijn opgedeeld in kleinere eenheden en maakt elke bewoner deel uit van een kleine eenheid van acht bewoners: jouw team, jouw tiny community. Klein, maar zeker niet simpel! Afgelopen zaterdag mochten we aanschuiven bij RTV Katwijk om in gesprek te gaan met presentator Jan de Bruin.
De eer viel aan Theo, omdat hij erg goed kan verwoorden waar we met het initiatief Kleine Duinvallei staan en waarom we doen wat we doen. Zoals eerder al, werden we weer hartelijk ontvangen. Kwamen we Sonnie Spek (van de lokale partij DURF) tegen, die eerder in de uitzending zat (en van wie ook de foto is), maakten we kennis met Co en Ton Viele van De Voorraadkast (echt super begane mensen!) en spraken we achteraf nog verder met Jan de Bruin in de kantine. Een ding is duidelijk: het draagvlak voor de Kleine Duinvallei is volop aanwezig. Nu alle touwtjes aan elkaar knopen. We zeggen het maar meteen: we hebben de financiering nog niet rond, terwijl het een sluitende en interessante 'businesscase' is. Vernieuwend, dat wel. Dus, ben of ken je degene, die zijn geld in een maatschappelijk relevant project in Katwijk wil investeren? We komen graag op korte termijn met deze man/vrouw/groep/organisatie in contact. Het interview is hier opnieuw te beluisteren (20 oktober, 11.50 uur) |
AuteurAdmin Kleine Duinvallei Archives
April 2024
Categories
All
|