Tijd voor een update over onze vorderingen.
De afgelopen negen maanden hebben we intensieve gesprekken gevoerd met een mogelijke financieringspartner. Helaas heeft dat niet geleid tot een overeenkomst. De kogel is dus nog niet door de kerk. Onze plannen voor de invulling van de locatie moesten ook bijgesteld worden omdat we met nieuwe stedenbouwkundige wensen geconfronteerd werden. Voor ons waren dat allebei minder leuke verrassingen, omdat achter elke stap toch behoorlijk veel werk zit en deze na geruime tijd steeds meer op de voorgrond kwamen te staan. Het was dus tijd voor een herbezinning. Willen we dit wel nog? Is het haalbaar? Moeten we ambities laten varen? Geen huiskamer of hogere huren? Geen actieve betrokkenheid van bewoners? .... Na goed overleg (terug in je hoekje...) hebben we besloten, om GEEN ambitie te laten varen. Ons plan is goed. De behoefte aan betaalbare huisvesting is meer dan ooit aanwezig. Die van duurzame en circulaire huisvesting ook. De sociale en verbindende functie van de huiskamer (met restaurantfunctie) maakt van een huisvestingsproject een maatschappelijk relevant project. De businesscase staat. Voor investeerders is er een schappelijk rendement te maken. We richten onze blik dus op de financieringskant. Een extra moeilijkheid in deze is de beperkte looptijd van het project, waardoor de traditionele vastgoedinvesteerders toch geneigd zijn, om minder hoge kwaliteitswoningen neer te zetten, die binnen tien jaar afgeschreven zijn (aan het eind van de looptijd is dat dus allemaal afval). We denken zelf in andere opties, zoals het herplaatsen van het hele project op een andere locatie na tien jaar (omdat de woningen een garantie hebben van 50 jaar, dus waarom zou je dat in 10 jaar willen afschrijven?). Dat is deel van de circulaire economie, waarbij grondstoffen oneindig hergebruikt kunnen worden. Ook zijn we overtuigd, dat bewoners zelf veel kunnen bijdragen aan het goed reilen en zeilen van hun eigen woonomgeving. Hierbij willen we de bewoners lid laten worden van een coöperatieve vereniging, waardoor zij zelf tenminste mentaal eigenaarschap opbouwen en bijvoorbeeld gezamenlijk energie kunnen opwekken en inkopen. Dat biedt ook financiële voordelen voor de bewoner. Ook buren en andere geïnteresseerden kunnen hiervan lid worden. Helaas heeft niet iedereen vertrouwen in de kracht van bewoners en buren, terwijl dit echt iets is, wat zelfs bij de minister hoog op de agenda staat. Kort door de bocht richten we nu onze peilen op andere financiering, waarbij een deel eigen kapitaal (dus risicodragend) en een deel vreemd kapitaal (lening van bijvoorbeeld een bank) op ons vizier staat. Doordat het hele project een niet geringe omvang heeft, betreft het ook een grote som geld. Onze bewoners zijn te jong, om dit geld bij elkaar te brengen. We zoeken dus gesprekspartners, die op de een of andere manier in staat en bereid zijn, een deel van hun vermogen te investeren in een interessant project, waarbij de huurinkomsten en het opstalrecht (een soort hypotheek op de woonstudio's) garant staan voor het geïnvesteerde vermogen. Hierbij komen heel wat juridische en financiële aspecten op ons af. "A hel of a job" zou je het kunnen noemen, was het niet, dat dit nodig is, om op een nieuwe, innovatieve en maatschappelijke gedragen wijze iets aan het tekort aan betaalbare en duurzame huisvesting voor jongeren (in toekomst mogelijk ook voor andere doelgroepen) bij te kunnen dragen. We zijn reeds uitgemaakt voor projectontwikkelaar en idealisten. We zien ons zelf als sociale ondernemers en richten ons op een segment, dat vooralsnog hoofdzakelijk bediend wordt door woningcorporaties. Als ondernemer heb je toch een andere mentaliteit: niet zo zeer winstbejag, maar continuïteit en werkgelegenheid door een oplossing voor problemen in de markt aan te bieden. Wij willen dat op een duurzame manier doen, omdat we ons ook verplicht voelen, om dingen, die helemaal niet zo ingewikkeld zijn en allang kunnen, ook te doen. Dat vraagt ook om een vernieuwende kijk op wonen en een vernieuwende werkwijze. Misschien ontstaat hier in Katwijk wel de nieuwe woningcorporatie 3.0, waarbij bewoners en investeerders gezamenlijk optrekken. Trouwens is dit niet nieuw, maar door de jaren vergeten: de eerste woningbouwcoöperaties ontstonden door notabelen of de arbeidersbeweging, die het heft in eigen hand namen, om het tekort aan betaalbare woningen op te lossen en de kwaliteit van woningen te verbeteren. (zie ook de link naar het jaar 1914: Katwijk kende in die tijd een groot tekort aan woningen.) Anno 2018 kan dat weer. Mede dankzij de trend naar coöperatieve verenigingen en de verankering van de wooncoöperatie in de nieuwe woningwet. We waarderen het lef van de gemeenteraad, om ons in Katwijk de kans te geven, een zeer bijzonder project te kunnen realiseren met bewoners en buren. We gaan ervoor! Jullie ook? (PS: we hadden oorspronkelijk toegezegd, dat we in mei al een selectiecommissie zouden oprichten. Door de onderhandelingen en de herbezinning hebben we dit uitgesteld. We streven naar verhuur vanaf april 2019. De nu ingeschrevenen ontvangen binnen hele korte tijd een schrijven met meer informatie.) |
AuteurAdmin Kleine Duinvallei Archives
April 2024
Categories
All
|